Pse e ndjejme te nevojshme te duam e te na duan?!

Pse e ndjejme te nevojshme te duam e te na duan?!

Kohet e fundit po lexoja disa artikuj, Dashuria sipas disa filozofeve te medhenje qe ishin Kierkegaard, Lucrece, Platon, Rousseau, Sartre, Scopenhaurer. E me thene te drejten te gjithe kishin pikepamje shume te ndryshme nga njeri tjetri dhe shume te cuditshme...
Do thoni ju Filozofe hesapi
E nga kjo me lindi ideja te pyes pse e ndjejme te nevojsme te duam e te na duan? Pse shpesh ndodh, qe kur biem ne dashuri, nuk mendojme me? A nuk eshte kjo nje gabim i madh? Sepse te mendosh per dashurine eshte nje ushtrim i veshtire... Cfare mendoni ju?